Hondenschool Dogstart
E: info@dogstart.nl
T: 06 4910 8700 (Bart)
T: 06 4000 5403 (Eveline)

Socialiseren

Socialisatie in het nest
Het socialiseren van uw pup is zonder twijfel de belangrijkste fase in zijn leven. In deze periode moet uw pup de kenmerken van de sociale wezens in zijn omgeving leren kennen. Lichamelijk contact is hierbij heel belangrijk. Ook moeten alle zintuigen worden ingeschakeld: uw pup moet zijn toekomstige partners kunnen ruiken, voelen, zien en horen. Dat gaat gemakkelijk, want in deze periode zijn honden nog relatief nieuwsgierig en onbevangen in het zoeken van sociaal contact. Bovendien herstellen ze snel na een schrikreactie. Door contact en spelletjes met nestgenoten ontwikkelt de pup zijn sociale vaardigheden en leert hij de hondentaal steeds beter begrijpen. Alles wat uw pup verder in deze periode meemaakt, zal hij accepteren als normaal en de wezens waaraan hij is gesocialiseerd, zal hij zien als sociale partners. Omgekeerd is het ook zo, dat als uw pup in deze gevoelige periode te weinig indrukken opdoet, dat hij dit nooit meer volledig kan inhalen. Een pup die in deze periode minimaal contact met mensen heeft gehad, kan dan ook bijna niet meer in het sociaalmenselijk verkeer functioneren.

Habituatie
Daarnaast moet uw pup ook blootgesteld worden aan allerlei prikkels in deze periode. Gewenning (habituatie) heeft tot gevolg dat een dier op den duur niet meer of minder heftig reageert op een prikkel nadat hij daaraan meerdere malen zonder nare gevolgen is blootgesteld. In de socialisatieperiode is het belangrijk om de hond te laten wennen aan de dagelijkse geluiden en voorwerpen. Ook is het van belang energie te steken in de gewenning aan levende wezens, zodat uw pup ook leert om hen gewoon voorbij te lopen.

Fokker en eigenaar
Omdat de meeste pups op een leeftijd van ongeveer zeven weken naar een nieuwe eigenaar gaan, wordt de primaire socialisatiefase dus ingevuld door de fokker en de nieuwe eigenaar en spelen ze er allebei een enorm belangrijke rol in. Dit socialisatieproces moet zorgvuldig worden aangepakt. Want socialisatie is niet zomaar uw pup confronteren met allerlei vreemde prikkels. Uw pup moet wel de gelegenheid krijgen hiermee om te gaan. Er is namelijk voor alles een eerste keer en u kunt helaas vooraf niet inschatten hoe uw pup zal reageren.  

Gedrag en ervaring
Als u bijvoorbeeld vol goede moed de hond probeert te socialiseren op personen met bijvoorbeeld baarden en u confronteert uw pup hier voor de eerst keer mee, dan zal uw pup moeten reageren. Het is namelijk niet mogelijk om niet te reageren. Negeren is namelijk ook een reactie. Is uw pup echter enorm bang voor de baardmeneer dan zal hij zijn angst op een bepaalde manier uiten. Hij zal hier op een bepaalde nog onvoorspelbare wijze mee omgaan. Dit kan bijvoorbeeld door agressie te vertonen, door zich volledig over te geven of door te vluchten. Vooraf kunt u niet vaststellen welk gedrag uw pup gaat vertonen. Of hij dit gedrag dan later vaker gaat vertonen, hangt weer af van het effect van zijn gedrag. Neemt de baardmeneer meer afstand dan is het vertoonde gedrag dus effectief in het afnemen van de dreiging en zal uw pup dit gedrag in soortgelijke situaties vaker gaan vertonen. Is het niet effectief dan zal hij ander gedrag gaan proberen om de dreiging toch te laten afnemen. Vaak volgen er dan allerlei gedragingen waar we als bazen helemaal niet blij mee zijn. Toch is het dan een ervaring voor uw pup die we hem helaas niet meer kunnen afnemen. Op dat moment heeft u een enorme achterstand opgelopen in het proces dat zorgt voor de vorming van het latere gedrag van uw pup. U moet hem dan helemaal opnieuw allerlei plezierige ervaringen laten opdoen om uw pup in het vervolg wel met mannen met baarden te laten omgaan.

Gunstige omstandigheden
Het is dus uitermate belangrijk om alle eerste ervaringen van uw pup zo plezierig mogelijk te laten verlopen. Daarom moet u, op het moment dat het gedrag nog volledig onvoorspelbaar is, ervoor zorgen dat de situatie waarin u de pup brengt zo min mogelijk bedreigend is en u hem alle steun kunt geven die nodig is om uw pup te leren dat het leven niet vol enge verrassingen zit. Zonder dat u zich in allerlei bochten moet wringen om de situatie zo te wijzigen dat het toch nog goed komt.

De praktijk
Dit betekent in de praktijk dat u de pup op het moment dat hij niet gestresst is al volledig moet ondersteunen en dat de nieuwe prikkel op een zodanige afstand of op een zodanige geluidssterkte wordt geïntroduceerd, dat uw pup hier rustig aan kan wennen. U kunt uw pup steunen door hem vooraf op te tillen en hem vertrouwd maar ook kordaat in de armen te houden. Mocht uw pup schrikken van de prikkel dan kan hij niet vluchten. Vindt hij het echter interessant, dan kunt u er samen naar toe gaan. Zoekt hij steun en kruipt hij dieper in uw armen, dan vermindert de stress. Op het moment dat de stress afneemt, staat uw pup open voor meer leerervaringen. Op zich is dat hartstikke belangrijk voor het opnieuw voorzichtig onderzoeken of benaderen van de prikkel waar uw pup eerst bang voor was. U moet hem dan echter niet het verkeerde gedrag leren. U moet er voor waken dat u hem niet teveel en niet te weinig steunt. Steunt u hem te weinig, dan neemt de stress niet af en staat hij niet open om te leren. Steunt u de pup teveel dan heeft u kans dat u hem leert angstgedrag te vertonen op deze en wellicht ook soortgelijke prikkels. Hiermee geeft u dan aan dat uw pup inderdaad alle reden had om bang te zijn en loopt u een enorme achterstand op in het socialisatieproces. Heeft u de pup echter al opgetild, dan kan hij in u wegkruipen wat hij wil, u reageert gewoon niet. Toch vermindert dan de stress, de pup kan zich verschuilen en u geeft hem onbewust de steun die hij nodig heeft. Pas dan zal uw pup zich realiseren dat u niet onder de indruk bent van de nieuwe en vreemde prikkel, hij dat ook niet hoeft te zijn. Het kan zijn dat hij een paar keer de introductie van deze prikkel nodig heeft om door te hebben dat hij er niet van onder de indruk hoeft te zijn. Laat hem, dat hoort bij het tempo dat hij aankan. En dat is altijd goed, want dat hoort bij deze pup.

Voelen
U kunt dus als het ware aan uw pup voelen of hij toe is aan het zelfstandig ontdekken van de wereld. Als u hem heeft opgetild en er start een auto vlak naast, dan voelt u aan de reactie van de pup wat zijn reactie hierop is. Blijft hij lekker in uw armen hangen en kijkt hij alleen maar een beetje op, dan weet u dat hij hier niet van onder de indruk is en hoogstwaarschijnlijk in de toekomst ook niet zal zijn. Het is het beste om het dan nog een aantal keer te oefen voor de zekerheid. Blijft uw pup er kalm bij dan weet hij dat auto's kunnen starten en u als eigenaar weet dat de pup dit uitstekend vindt. Schrikt hij echter en kruipt hij bibberend helemaal tegen u aan of wil hij zelfs uit uw armen vluchten, dan weet u dat het maar goed is dat u hem vast had. Nu wordt iemand anders gevraagd of hij de auto een aantal keer opnieuw wil starten en u gaat op een veel grotere afstand van die auto staan. Net zolang totdat u geen schrikreactie meer voelt bij uw pup. U moet nu echter wel oppassen dat uw pup geen verkeerde dingen leert. Als u namelijk afstand gaat nemen op het moment dat uw pup schrikt van de startende auto, geeft u aan dat u er ook bang van bent en uw pup dus goed gedrag (angstgedrag) heeft vertoond. Dan zal uw pup dit gedrag dus vaker gaan vertonen. U neemt pas weer meer afstand als uw pup even niet meer met die auto bezig is. U voelt dat aan uw pup, omdat hij dan weer ontspannen op uw arm aan het rondkijken is. Ga ook niet praten tegen uw pup als hij schrikt. Laat hem alleen maar merken, door niets te doen, dat u er niet van onder de indruk bent. Op het moment dat uw pup dan niet meer schrikt van de startende auto, dit kunt u voelen, dan gaat u de afstand tot de auto met stapjes van een halve meter verkleinen. Niet meer dan dat. Wij zijn als mensen geneigd om dan maar weer direct naast die auto te gaan staan. Niet doen! Het gewenste gedrag van u hoeft niet overeen te komen met het tempo dat uw pup aankan. En sneller dan zijn eigen tempo kan hij niet!